Huwag Mo Sanang Ipagkamali ang Pagtatampo Ko sa Galit

Nais kong malaman mo
ang ipinagkaiba
ng taong nagagalit
sa taong nagtatampo.

Hindi nagagalit ang isang taong
matiyaga pa ring naghihintay
sa mga dahilan mo’t paliwanag
sa kung bakit bigla ka na lamang naglaho
tangay ang inyong pag-ibig at mga pangako.

Hindi nagagalit ang isang taong
buong tapang ka pa ring ipinagtatanggol
sa mga taong nagbigay na sa’yo ng hatol
at walang pagod pa ring lumalaban
sa giyerang tila ikaw ang unang sumuko.

Hindi nagagalit ang isang taong
binibilang ang bawat mong sulyap,
umaasa pa rin at nakikiusap
na sana’y malagyan na ng bantas
ang mga nabitin ninyong pangungusap.

Hindi nagagalit ang isang taong
naniniwala pa rin sa’yong kabutihan
at kumakapit pa rin sa alaala ng nakaraan
sa kabila ng nagsusumigaw na katotohanang
naduwag ka kaya mo siya biglang binitawan.

Maniwala ka—
hindi nagagalit ang taong iyon.

Kaya’t huwag ka nang mag-atubili,
yapusin mo siya nang buong higpit,
lunurin mo siya sa nasasabik mong mga halik
hanggang sa ang tampo niya’y malusaw sa init
ng lumalagablab ninyong pag-ibig.

Iyon lamang ang hinihintay niya.
Iyon lang, wala nang iba pa.

Sapagkat nais niyang malaman mo—
hindi siya nagagalit;
siya lamang ay nagtatampo. #

Adobo

Nakangiti kong pinagmamasdan ang magana niyang pagkain. Paborito niya kasi ang adobong sitaw na inihain ko para sa aming pananghalian. Inani ko iyon mula sa munti naming gulayan sa aming likod-bahay. Nag-aagaw ang alat, tamis at asim. Medyo maanghang. Tuyung-tuyo ang sabaw. Malutong pa ang gulay. Batid kong masarap kahit walang ibang sahog kundi dinikdik na tsitsaron.

Maligaya na kami sa ganito. Nakatira kami sa pawid. Katre ang aming higaan. Kumakain naman ng tatlong beses isang araw. Iyon nga lang, madalas na adobong sitaw lang ang ulam. Ngunit ‘di bale…

Kung

grabbed from Writers Write

Pumihit na ako patalikod nang hindi ko na kayanin pang bilangin ang bawat hakbang niya papalayo sa akin, sa aming pag-ibig, at sa aming mga pangako. Ngunit, ang hindi ko alam at kailanman marahil ay hindi ko na malalaman pa ay nang simulan naman niyang bilangin ang mga hakbang ko papalayo.

If

I turned my back when I couldn’t bear anymore counting his steps away from me, from our love, from our promises. But what I didn’t know and probably will never ever know is when he started counting my steps away from him.