[Tampok] Paksiw na Ayungin

(c) tagalogdito

Ganito ang pagkain
ng paksiw na ayungin:
bunutin ang palikpik
(para sa pusa iyan
at ang matitirang tinik),
at ilapit sa labi
ang ulo, at sipsipin
ang mga matang dilat;
pagkatapos ay mismong
ang ulo ang sipsipin
hanggang sa maubos ang
katas nito.
Saka mo
umpisahan ang laman.
Unti-unti lang, dahan-
dahan, at simutin nang
husto–kokonti iyang
ulam natin, mahirap
humagilap ng ulam.
Damihan mo ang kanin,
paglawain sa sabaw.
At huwag kang maangal.
Payat man ang ayungin,
pabigat din sa tiyan.

Akda ni Jose F. Lacaba

tagalogdito’s note: Ito po’y pangat na sapsap pero ang paraan ng pagkai’y gaya rin ng sa paksiw na ayungin. 🙂

Ang Tagapagligtas

Basahin ang kwento sa likod ng obrang ito DITO.

“Surfacing” by Liza Flores // grabbed from canvas.ph

Nagwagi ang nasabing kwento sa katatapos lamang na three-sentence story writing contest ng Center for Art, New Ventures & Sustainable Development (CANVAS).

Job Interview

Dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug-dug.

Parang tinatambol ang puso ko. Ewan kung dahil ba sa first time kong humarap sa isang job interview o dahil dito sa morenong tsinitong lalaki na katabi ko. ‘Di naman kagwapuhan pero hanep sa lakas ng dating. Aplikante ring gaya ko. Okay na sana kaso mukhang ‘di marunong ngumiti. Ahhh, baka naman kinakabahan din.

Kung alam ko lang na may makakasabay akong ganito kagwapo ‘di sana’y naghanda ako nang husto. Teka, naghanda? Muntik na akong matawa. Hindi pa ba paghahandang matatawag itong gayak ko? Naka-three-piece corporate suit lang naman ako. Naka-heels. May hawak na folder kung saan nakaipit ang aking resume at iba pang mga papeles. Pinalantsa ko pa ang buhok ko. Sablay nga lang sa makeup dahil naghulas na. Ang init ba naman sa bus na sinakyan ko paluwas ng Maynila.

Pasimple kong sinulyapan ang morenong tsinitong lalaki na katabi ko. Naka-jeans at polo shirt lamang ito. Nakasapatos at may hawak ding folder. Nakakahiya talaga. Bihis na bihis ako samantalang itong mga katabi ko…

Ang Tanging Saksi

Pulang-pula ang paligid at nakabibingi ang katahimikan. Ibang-iba mula sa ingay at kaguluhan kanina.

Sobrang bilis ng mga pangyayari. Bigla na lang niya akong dinampot mula sa lamesa. Napakahigpit ng hawak niya sa akin. At sa nanginginig niyang kamay ay ubod lakas niya akong iniunday sa nakatalikod niyang asawa.

Ang init. Damang-dama ko ang dugong sumambulat mula sa nasugatang likod ng biktima. Dahan-dahan itong napaluhod hanggang sa tuluyan nang mapahiga sa sahig. Nakamulagat ang mga mata nito at nakaawang ang mga labi. Bakas na bakas sa mukha nito ang pagkabigla.

Homecoming

Halos malunod ka na sa mga papuring naririnig mo mula sa mga dati mong kaklase noong high school. Kesyo wala raw halos nagbago sa ‘yo, ang puti-puti mo na, ang seksi-seksi pa at pang-Creamsilk commercial ang iyong buhok.

Nangingiti ka habang ninanamnam ang mga papuring iyon. Totoo man o hindi ang mga ito ay wala kang pakialam. Isang buwan mula nang malaman mo ang tungkol sa homecoming ninyong magkakaklase ay talagang pinaghandaan mo na ito. Gusto mong maging magandang-maganda ka. Gusto mo rin namang muling makasama ang mga dati mong kaklase dahil kahit papaano’y nasasabik ka sa kanila. Pero may isang tao ka talagang gustung-gustong makita. Isang taong hinding-hindi mo makalilimutan. Isang taong nagmarka nang sobrang lalim sa iyong puso.

Isang Bukas na Liham para sa mga Magnanakaw ng Akda

Ikaw,

Tubuan ka naman sana ng kahit katiting na hiya sa katawan. Walang masamang mag-share ng mga nababasa mo online PERO bigyan mo naman ng tamang kredito ang may-akda.

Masakit makitang inaangkin ng iba ang kung anumang dapat ay sa iyo. Parang sa pag-ibig. Gusto mo bang pormahan at sulutin ng kung sino ang syota mo?

Respect writers and their works.

Huwag kang magnanakaw… SA KAHIT ANONG PARAAN.

• Orihinal na IKA-LIMAMPU’T ISANG ALAY

Elevator

Buti hindi pa kinakagat ng mga langgam ang labi ko. Sobrang tamis kasi ng ngiting kanina pa nakapaskil dito. Ayaw maalis. Parang itinahi.

Itinatanong mo kung bakit? Ganito kasi. Ngumiti siya sa akin kanina. Oo, talaga nga! Hindi rin ako makapaniwala. Ako ba talaga? Tumingin pa ako sa paligid dahil baka hindi naman ako. Pero wala namang ibang tao. Kaya malamang ay ako nga ang nginingitian niya.

Lumakad siya palapit sa akin. At nang tawagin niya ang pangalan ko ay doon ko lamang nakumpirma na ako nga ang nginingitian niya. Anong gagawin ko? Anong gagawin ko? Maayos kaya ang buhok ko? Sana pala ay nagpulbos ako kanina. Sana nagpahid ako ng lipstick. Sana dinagdagan ko ang wisik ng pabango. Sana… sana… sana.