[Tampok] Hindi Ko na Marinig

Hindi ko na marinig

ang tinig ng pag-ibig.

Hindi na bumubukas

ang kanyang labi. Salat

sa awitin ang ibon.

Namumutla ang apoy.

Rosas na bagong-pitas

ay naluluoy agad.

Hindi na umiihip

ang hangin. Natahimik

na ang mga kampana.

Ako’y nangungulila.

Puso ko’y lupaypay na.

Diyos ko, ako’y patay na.

Halaw kay Jose Garcia Villa ni Jose F. Lacaba

Ang Tanging Saksi

Pulang-pula ang paligid at nakabibingi ang katahimikan. Ibang-iba mula sa ingay at kaguluhan kanina.

Sobrang bilis ng mga pangyayari. Bigla na lang niya akong dinampot mula sa lamesa. Napakahigpit ng hawak niya sa akin. At sa nanginginig niyang kamay ay ubod lakas niya akong iniunday sa nakatalikod niyang asawa.

Ang init. Damang-dama ko ang dugong sumambulat mula sa nasugatang likod ng biktima. Dahan-dahan itong napaluhod hanggang sa tuluyan nang mapahiga sa sahig. Nakamulagat ang mga mata nito at nakaawang ang mga labi. Bakas na bakas sa mukha nito ang pagkabigla.

Ayaw na Ayaw Kitang Natatanaw

Ayaw na ayaw kitang natatanaw
sa umaga, tanghali, gabi’t madaling-araw.

Ayaw na ayaw kitang natatanaw sa umaga,
sa pagdating ko sa opisina.
Ayaw na ayaw kong makikitang naroroon ka na’t abala.
Ayaw na ayaw kong sa ganoong kasimpleng bagay
ay napasasaya mo ako’t napasisigla
sapagkat hindi dapat.
Ayaw na ayaw kong bigla na lang kakabog ang dibdib ko’t
may kung anong magtatakbuhan sa aking tiyan
sa tuwing mapapasulyap ka rin sa akin.
Ayaw na ayaw kong makadadama ng kahit katiting na pag-asa
na baka hinahanap mo rin ako’t na-mi-miss
sapagkat alam kong hindi,
alam na alam kong malabo.

Ayaw na ayaw kitang natatanaw sa tanghali
kapag nakikita kitang naghahanda na para kumain.
Ayaw na ayaw kong sinusundan ka ng tingin ng mga mata ko,
minamasdan ang bawat kilos mo.
Ayaw na ayaw ko ang katotohanang umaasa ako
araw-araw, tuwing pananghalian
na dadaanan mo ako’t aayain
para ipagpatuloy ang mga naudlot nating usapan
na kakain tayo sa labas pagkatapos panoorin
ang live action ng Lupin.
Ayaw na ayaw kong mararamdaman ang paulit-ulit na pagkabigo
sa tuwing nilalagpasan mo ang upuan ko.

Ayaw na ayaw kitang natatanaw sa gabi
kapag nagmamadali na akong umuwi.
Ayaw na ayaw kong bumabalik sa isip ko ang mga alaala
ng kung ilang ulit nating pagkakasalubong
at ang madalas mong pagtatanong, “Uuwi ka na?”
pati na ang mga pahabol mong “Ingat ha.”
Ayaw na ayaw kong bigla na lang akong mapapangiti
kapag naaalala ko kung papaano mo akong tinanong
sa harap ng mga kaibigan mo
kung ayos lang bang sabay na tayong
maglakad kahit hanggang MRT.
Ayaw na ayaw kong muli na namang umasa’t masaktan
kaya mas lalo ko na lamang binibilisan
ang aking mga paghakbang
kahit na hindi ko masabi kung alin ang mas mabigat:
ang puso ko ba o ang bag?

Ayaw na ayaw kitang natatanaw sa madaling-araw
kapag iilan na lamang ang mga tao’t maginaw.
Ayaw na ayaw kong magbabaliktanaw
sa nag-uumapaw kong pagkasabik
habang hinihintay ko noon ang pagsapit ng alas kwatro,
kapag ang lahat na’y tahimik.
Ayaw na ayaw kong mapapatingin sa vendo machine
dahil parang nakikita kita at ang sarili kong bumibili.
Ayaw na ayaw kong makaaamoy ng kape
dahil parang naririnig kong muli ang mga paghigop mo,
ang mga kwentuhan natin, ang mga pagtawa,
at ang mga paborito mong OPM na kanta,
dahil parang nararamdaman kong muli ang mga titig mo,
ang paghawak mo sa kamay ko,
maging ang kung papaano kong ginawang balabal
ang mga bisig mo sa mga balikat ko.
Pinakaayaw kitang natatanaw sa madaling-araw
sapagkat iyon ang pinakamasakit.

Ayaw na ayaw kitang natatanaw
sa umaga, tanghali, gabi’t madaling-araw
dahil ayaw na ayaw kong manghinayang
sa kung papaano tayong nasayang.
Ayaw na ayaw kong maiisip na muntik na,
muntik-muntikan na kitang minahal,
muntik-muntikan mo na rin akong mahalin,
muntik-muntikan na tayong sumaya
sa piling ng isa’t isa.
Ayaw na ayaw kitang natatanaw
dahil para akong mababaliw.
Ayaw na ayaw kitang natatanaw
at mapatunayang ikaw at ikaw pa rin
ang laman ng bawat kong tula’t mga panaginip.

Ayaw na ayaw kitang natatanaw…
Pero ano ba ang dapat nating gawin
gayong tila mas lumiit pa’t sumikip
ang opisina para sa atin?

Inspirasyon mula sa tulang Ayokong Tinatanong Mo Ako ni kalyosakanangpalasinsingan

Kung

grabbed from Writers Write

Pumihit na ako patalikod nang hindi ko na kayanin pang bilangin ang bawat hakbang niya papalayo sa akin, sa aming pag-ibig, at sa aming mga pangako. Ngunit, ang hindi ko alam at kailanman marahil ay hindi ko na malalaman pa ay nang simulan naman niyang bilangin ang mga hakbang ko papalayo.

If

I turned my back when I couldn’t bear anymore counting his steps away from me, from our love, from our promises. But what I didn’t know and probably will never ever know is when he started counting my steps away from him.

Kalahating Taong Pasakit (Pt. II)

kuha ni Mark Marcos

Ang sabi nila, kapag daw iniyak mo nang iniyak ang lahat, mawawala ang anumang sakit na iyong nararamdaman. Mapapagod ka rin daw. Matatauhan. Pero bakit tila nailuha ko na ang lahat ng tubig sa katawan ko, masakit na masakit pa rin ang loob ko? Parang sariwang sugat pa rin na pinahiran ng alkohol?

May kulang anim na buwan na matapos ang biglaang pagbibitiw ni Raymund sa kumpanyang aking pinapasukan ngunit punum-puno pa rin ng napakaraming mga tanong ang isip ko. Bakit siya umalis nang walang paalam? Bakit bigla niya akong binitawan sa ere? Nagustuhan niya rin ba ako sa loob ng isang buwan ng pagiging malapit namin sa isa’t isa? Naiisip man lamang kaya niya ako ngayon?

Tayo

 

grabbed from Google

Hinawakan mo ang aking kamay. Ayos lang kasi magkaibigan tayo.
Ginulo mo ang buhok ko. Ayos lang kasi magkaibigan naman tayo.
Hinagkan mo ako sa noo bago tayo umuwi. Ayos lang kasi nga magkaibigan tayo.
Pinisil mo ako sa pisngi. Tumawa ka kasi nainis ako. Nilambing mo ako. Ayos na kasi magkaibigan tayo.
Umakbay ka sa akin, kiniliti mo ako sa tagiliran pagkatapos ay tinitigan mo ako. Ayos lang kasi ‘di ba magkaibigan naman tayo?

Hinawakan mo ang aking kamay.
Ginulo mo ang buhok ko.
Hinagkan mo ako sa noo bago tayo umuwi.
Pinisil mo ako sa pisngi. Nainis ako. Nilambing mo ako.
Umakbay ka sa akin, kiniliti mo ako sa tagiliran pagkatapos ay tinitigan mo ako.

Hinawakan ko ang iyong kamay.
Ginulo ko ang buhok mo.
Hinagkan kita sa noo bago tayo umuwi.
Pinisil ko ang iyong pisngi. Nainis ka. Bumawi ako ng paglalambing.
Inakbayan kita, kiniliti sa tagiliran pagkatapos ay tumitig ako sa ‘yo. 

Akala ko palagi tayong ganito kasi nga magkaibigan tayo.

Hanggang sa hinawakan mo ang kanyang kamay.
Ginulo mo ang kanyang buhok.
Hinagkan mo siya sa noo bago kayo umuwi.
Pinisil mo siya sa pisngi pagkaraan ay nilambing.
Inakbayan mo siya, kiniliti sa tagiliran pagkatapos ay tumitig ka sa kanya.

Mas madalas na kayong ganito kaysa sa ating dal’wa kasi nga magkaibigan lang naman tayo.

Hinawakan mo ang aking kamay. Magkaibigan kasi tayo.
Ginulo mo ang buhok ko. Magkaibigan nga kasi tayo.
Hinagkan mo ako sa noo bago tayo umuwi.
Pinisil mo ako sa pisngi. Tumawa ka kasi nainis ako. Nilambing mo ako. Hanggang magkaibigan na lang ba talaga tayo?
Umakbay ka sa akin, kiniliti mo ako sa tagiliran pagkatapos ay tinitigan mo ako. Sana hindi.