[Tampok] Paksiw na Ayungin

(c) tagalogdito

Ganito ang pagkain
ng paksiw na ayungin:
bunutin ang palikpik
(para sa pusa iyan
at ang matitirang tinik),
at ilapit sa labi
ang ulo, at sipsipin
ang mga matang dilat;
pagkatapos ay mismong
ang ulo ang sipsipin
hanggang sa maubos ang
katas nito.
Saka mo
umpisahan ang laman.
Unti-unti lang, dahan-
dahan, at simutin nang
husto–kokonti iyang
ulam natin, mahirap
humagilap ng ulam.
Damihan mo ang kanin,
paglawain sa sabaw.
At huwag kang maangal.
Payat man ang ayungin,
pabigat din sa tiyan.

Akda ni Jose F. Lacaba

tagalogdito’s note: Ito po’y pangat na sapsap pero ang paraan ng pagkai’y gaya rin ng sa paksiw na ayungin. 🙂

Ang Tagapagligtas

Basahin ang kwento sa likod ng obrang ito DITO.

“Surfacing” by Liza Flores // grabbed from canvas.ph

Nagwagi ang nasabing kwento sa katatapos lamang na three-sentence story writing contest ng Center for Art, New Ventures & Sustainable Development (CANVAS).

Ang Tanging Saksi

Pulang-pula ang paligid at nakabibingi ang katahimikan. Ibang-iba mula sa ingay at kaguluhan kanina.

Sobrang bilis ng mga pangyayari. Bigla na lang niya akong dinampot mula sa lamesa. Napakahigpit ng hawak niya sa akin. At sa nanginginig niyang kamay ay ubod lakas niya akong iniunday sa nakatalikod niyang asawa.

Ang init. Damang-dama ko ang dugong sumambulat mula sa nasugatang likod ng biktima. Dahan-dahan itong napaluhod hanggang sa tuluyan nang mapahiga sa sahig. Nakamulagat ang mga mata nito at nakaawang ang mga labi. Bakas na bakas sa mukha nito ang pagkabigla.

Isang Bukas na Liham para sa mga Magnanakaw ng Akda

Ikaw,

Tubuan ka naman sana ng kahit katiting na hiya sa katawan. Walang masamang mag-share ng mga nababasa mo online PERO bigyan mo naman ng tamang kredito ang may-akda.

Masakit makitang inaangkin ng iba ang kung anumang dapat ay sa iyo. Parang sa pag-ibig. Gusto mo bang pormahan at sulutin ng kung sino ang syota mo?

Respect writers and their works.

Huwag kang magnanakaw… SA KAHIT ANONG PARAAN.

• Orihinal na IKA-LIMAMPU’T ISANG ALAY

Elevator

Buti hindi pa kinakagat ng mga langgam ang labi ko. Sobrang tamis kasi ng ngiting kanina pa nakapaskil dito. Ayaw maalis. Parang itinahi.

Itinatanong mo kung bakit? Ganito kasi. Ngumiti siya sa akin kanina. Oo, talaga nga! Hindi rin ako makapaniwala. Ako ba talaga? Tumingin pa ako sa paligid dahil baka hindi naman ako. Pero wala namang ibang tao. Kaya malamang ay ako nga ang nginingitian niya.

Lumakad siya palapit sa akin. At nang tawagin niya ang pangalan ko ay doon ko lamang nakumpirma na ako nga ang nginingitian niya. Anong gagawin ko? Anong gagawin ko? Maayos kaya ang buhok ko? Sana pala ay nagpulbos ako kanina. Sana nagpahid ako ng lipstick. Sana dinagdagan ko ang wisik ng pabango. Sana… sana… sana.

Sinusundan ba tayo ng buwan?

Madalas kong itanong noong bata pa ako, “Sinusundan po ba tayo ng buwan? Bakit parang hinahabol niya tayo? Bakit parang lagi siyang nakasilip sa atin? Bakit parang lagi siyang nakabantay?”

Parang naririnig ko pa ang mga pagtawa mo sa mga biro ko. Kahit nga ang mga ngiti natin, naririnig ko. Nananahan sa tenga ko ang mga kwento mo. Paulit-ulit kong naririnig, parang sirang plaka. Kung paano kang napagod sa trabaho. Kung paanong matiyaga mong hinintay ang pagsapit ng alas kwatro ng madaling-araw para magkita tayo. Sa paborito nating lugar. Doon sa payapa. Doon sa silong ng liwanag ng buwan.

Kolorete

Makailang ulit kong ikinurap-kurap ang aking mga mata. Tila nahihipnotismo kong tinititigan ang mukha ng isang babaeng nasa aking harapan.

“Ang ganda-ganda naman ng babaeng ‘to,” bulong ko sa aking sarili.

Tunay talaga siyang maganda. Makatawag-pansin. Papasang artista. Bilugan ang kanyang mukha. Makinis. Sa tulong na rin siguro ng ipinahid niyang foundation. Kakulay ng rosas ang kanyang mga pisngi. Terno sa kanyang labi na pinintahan ng matingkad na pulang lipstick. Perpektong nakalinya ang itim niyang kilay at lalong lumutang ang kulay tsokolate niyang mga mata dahil sa kanyang pinalantik na mga pilik. Unat ang kanyang hanggang balikat na buhok. Makintab tulad ng langit na puno ng mga bituin sa gabi. Napansin ko rin ang malalaking perlas na hikaw na nakadapo sa magkabila niyang tainga. Kaparis ng perlas na nakalambitin naman sa kanyang leeg.